Gunfactor

 Gunfactor, zo heet dit blogje. Of wil ik gewoon even mijn ei kwijt, wat mopperen? Dit schrijf ik naar aanleiding van wat me deze week overkwam.

Al enige tijd zat ik met een Gottschalk in mijn maag. Prachtig huis maar ik had geen idee wat ik mee aan moest. Dus nadat ik al een paar jaar aan het verbouwen was maar het ding meer stof stond te vangen dan liefde, besloot ik het te verkopen. Vijfentwintig euro, dat leek me echt niet veel. Ik heb geen idee meer wat ik er indertijd voor betaald heb. Sterker nog, ik weer niet eens meer hoe ik er áán kom!! En zelfs voor € 25 raakte ik het niet kwijt. Dan doe ik niet moeilijk: in een poppenhuisgroep op Facebook bood ik het gratis aan. Ik doe dat liever daar zodat ik zeker weet dat er geen handelaar op afkomt maar een echte liefhebber.

Zelf denk ik dat ik redelijk centraal in Nederland woon. Niet precies in het midden maar het had slechter gekund. Toch woon ik altijd "te ver weg". Helaas, zegt men er dan ook nog bij. Het doet me afvragen waar iedereen met een poppenhuishobby dan allemaal resisteert? Precies langs die zwarte lijn?? Of allemaal in Limburg of Zeeland?
Maar goed, er was gelukkig een mevrouw in Almere die er wel oren naar had. Ze had zelf geen vervoer maar ik moest toch die kant uit naar een leuke kringloopwinkel dus het was zó afgegeven.

Nu wilde het dat ik op Marktplaats op die dat ik het weg zou brengen een bericht ontving: iemand wilde er graag het gevraagde bedrag voor betalen. Oh, aantrekkelijk! Maar nee. Ik had het al toegezegd. En dat legde ik uit. Met mijn excuses want ik had die advertentie moeten verwijderen. Toch bleef de bieder aandringen: het kon snel gehaald worden, zo in het handje uitbetaald. 

Ik ben geen professional; dat wat ik ooit verkoop via welke lijn dan ook kan me nog geen driehonderd euro per jaar opleveren, ik ben geen grote vis voor de belasting. Of ik het nou contant krijg of via een Tikkie, ik maar me nergens druk om.
Maar ik ben wel van een vrouw een vrouw, een woord een woord. Geld maakt niet dat ik overstag ga of mijn afspraken afzeg.
Bovendien, en daar ging dit stukje in het begin al over: ik heb ook nog een gunfactor. En blijkbaar gun ik het de mevrouw die slecht ter been is meer dan degene met het geld.

Herinner je deze? En zo niet, dan is het ook prima hoor. Ik knapte 'm op in '24 voor het goede doel. Een prachtig huis waar een kind op 5 december hopelijk heel blij mee is gemaakt.

Toch werd ik benaderd door iemand met een beetje een zielig verhaal: poppenhuis uit haar jeugd, bij een brand kwijt geraakt en ze wilde er zo graag een aan haar kleinkind geven. Of ik deze niet wilde verkopen?? PARDON?? Het verhaal was beslist waar, daar twijfelde ik geen moment over. Maar hoe kún je?! Weer ging er iemand van uit dat geld veel goed maakt. Ging men voorbij aan het feit dat dit met een reden gemaakt was!

En als we het dan toch over geld hebben? Op Marktplaats denken heel veel mensen goud in handen te hebben met Lundymeubeltjes. Door er 'zeldzaam' bij te plaatsen, vragen ze bedragen waar je van schrikt. voor meubeltjes waar ik er zo nog een stuk of wat van heb staan!!

Zoals deze draaistoelen. Ik heb er indertijd € 15 voor betaald, ik was bereid geweest tot twintig te gaan. Per stuk hè.
Daar durft iemand zomaar ZESTIG euro voor te vragen. Zet er maar zeldzaam bij. En iedere beginnende, onwetende verzamelaar koopt het ook nog.
De markt wordt verziekt door die mensen, ze schroeven prijzen op terwijl dat nergens voor nodig is. Geen gunfactor maar keihard handelen.

Ik gun mensen dingen. Niet dat ik nooit winst maak want ik moet toch ergens een balans hebben: ik koop er zelf ook weer iets leuks voor zonder dat we droog brood hoeven te eten.
Maar iemand het vel over de neus trekken, dat zal ik niet snel doen.

Maak ik echter zelf nieuwe dingen, speciaal door mezelf ontworpen met vele tijd in bv schilderen, extra's toevoegen, dan reken ik geen tweedehands prijzen. Zoals de beauty's hier op de foto!