ART DECO DEEL TWEE

 Even serieus: hoe cool is dit??

De deuren!! Gewoon van karton hoor, geen mens heeft het in de gaten. Het 'glas in lood' dat ik op een stukje spiegelpapier plakte waarna ik gedeelte met glasverf kleurde: prachtig. De spiegel geeft toch een glasgevoel, het is alsof je er door kunt kijken. Wat zou ik die in mijn eigen huis willen hebben! Niet dat het past, maar toch! En ik maak ze nog een keer voor de bovenverdieping zodat je de illusie hebt dat je via een trap aan de zijkant naar boven bent gelopen.
Het schilderij dat is ook zo'n leuk verhaal:

Ik wilde graag een echt geschilder portret, niet een print zo uit het kopieerapparaat. Maar wat weet ik nu van die stijl? Ik kan niet zomaar iets uit mijn blote hoofd schilderen. Dus keek ik op de grootste virtuele bibliotheek: Pinterest en zocht ik naar iets dat makkelijk als inspiratie kon dienen (lees: min of meer namaken). Ik trof heel veel dat te hoog gegrepen was maar het portret van de dame, die je nu hier op de foto's ziet, leek me 'te doen'. Het is geen hoogstandje geworden, ik durf het origineel niet eens te tonen, zó lomp is mijn uitvoering maar het fleurt de kamer op. Toen iemand suggereerde dat het een Modigliani kon zijn, deed ik research naar die schilder. Nee. Modigliani was al overleden tegen de tijd dat Art Deco hip werd.
Na niet te lang zoeken vond ik de artiest: Mo Welch. Een vrouw van deze tijd die schilderijen maakt met oa een Art Deco feeling. Ze maakte verschillende portretten van een vrouw met een rood hoedje en een blauw bontje, die hebben allemaal hun eigen naam. En weet je hoe die van mij heet?? KITTY!!
Hoe dan?

Ik eindig dit stukje met een not-done foto voor een blog, namelijk een lengtefoto. Maar het laat je wel zien hoe mooi mijn kijkkastje al wordt. De balustrade van de vide benadrukt de ronde hap uit het plafond zo goed. Dik tevreden ben ik al.
Terwijl ik dit schrijf, werkt de 3D printer keihard voor mij aan een kroonluchter die vanaf het hoge plafond net vóór het balkon komt te hangen.

Ik hou jullie op de hoogte.