HOE HET AANVING

Ik heet je van harte welkom bij mijn blog dat over poppenhuizen zal gaan. Het vallen en opstaan, de kopen en miskopen, de ontwerpen, mislukte en meer dan goed gelukte uitvoeringen maar vooral het vele plezier aan een wat suf klinkende hobby die mijn leven zo verrijkt. Waarbij ik je hopelijk het tegendeel kan bewijzen wat dat suffe betreft :) 

Eigenlijk begon het zo rond 1961, toen mijn opa een poppenhuis voor me bouwde. Er zijn geen foto's van, mijn herinneringen zeggen me dat het een huis was zoals een kind tekent. Dus vier even grote kamer en een puntdak. Wat heb ik daar veel mee gespeeld!! Ik zie mezelf nog zitten voor de grote wasmachine in de keuken waar het grote huis op stond, al verhaaltjes verzinnend terwijl de poppetjes van de ene naar de ander kamer werden verplaatst.

Mijn geheugen zegt me dat dit het type popje was

En toen gingen we verhuizen. Eigenlijk naar een veel groter huis. Maar mijn moeder besloot dat mijn poppenhuis niet meekon gaan, ze schonk het aan mijn kleuterschooltje. Je bent vijf en gaat uit van wat je moeder wil. En zij dacht dat mijn hoogtijdagen van spelen met een poppenhuis voorbij waren.
Een doosje met kraaltjes kreeg ik er voor in ruil van mijn juf!!
Eerlijk is eerlijk, zeer recent heeft ze daar haar excuses nog voor aangeboden. Het is je vergeven mam ofschoon ik het nooit zal vergeten.

De foto van het poppenhuis hieronder, een ouderwetse collage van echte foto's omdat in die tijd nog geen digitale fotografie bestond, is het volgende huis dat ik bezat.
Ik kocht het toen ik 23 was en wilde er een huisje van maken naar het beeld van de jaren 80, de tijd waarin ik toen leefde.
Ik kocht het in Venlo in een speelgoedwinkel en verzamelde meubeltjes. Het was goedkoop plastic, Jean West Germany, dat ik voorzag van een laagje verf.
Het kwam niet in me op dat ik zelf meubeltjes zou kunnen maken.
En soms kocht ik wat duurdere stukken.

Ik naaide kleertjes, luiers, zelfs spuugdoekjes en heb me nooit bekommerd om de schaal: het paste allemaal wel min of meer.
Mijn moeder maakte van keramiek vaasjes, kopjes. Wel sloopte ik een muur en bouwde er boven eentje bij om een badkamer te kunnen maken want van die vreemde indeling van het huis snapte ik NIKS!

Een paar jaar later werd onze oudste dochter geboren. Het poppenhuis raakte in de vergetelheid maar wat ik wel wist dat was dat mijn kind niet met die best fragiele spulletjes mocht spelen!
Dus verhuisde mijn huisje verschillende keren mee, bleef het stof vangen op de zolder waarop ik zo ergens in 2013 alles naar de kringloopwinkel bracht.
En toen ik in 2016 weer bevangen werd door mijn oude hobby, kwam ik er achter dat ik een Hanse poppenhuis had gehad met een paar verdomd mooie Lundby en Caroline home meubeltjes!

Dus anno nu zijn al die poppenhuizen compensaties van wat ik ooit kwijtraakte!